Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

Painted with

  • 1 miniātus

        miniātus adj.    [minium], colored with red-lead, painted with cinnabar, colored red: cerula sint, a red-lead pencil: Iuppiter, the statue of Jupiter.
    * * *
    miniata, miniatum ADJ
    vermilion; scarlet; colored red with cinnabar (HgS); painted vermilion

    Latin-English dictionary > miniātus

  • 2 cerussatus

    cērussātus, a, um, adj. [cerussa], colored or painted with white-lead:

    buccae,

    Cic. Pis. 11, 25:

    cutis,

    Mart. 7, 25, 2:

    Sabella,

    id. 2, 41, 12: tabulae, Cod. Th. 11, 27, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > cerussatus

  • 3 fuliginatus

    fūlīgĭnātus, a, um, adj. [fuligo], painted with a black powder, powdered black (late Lat.):

    orbes oculorum,

    Hier. Ep. 10.

    Lewis & Short latin dictionary > fuliginatus

  • 4 minianus

    mĭnĭānus, a, um, adj. [id.], painted with red-lead or cinnabar:

    minianus Juppiter (i. e. statua Iovis),

    Cic. Fam. 9, 16, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > minianus

  • 5 purpurissatus

    purpŭrissātus, a, um, adj. [purpurissum].
    I.
    Painted with purpurissum (anteand post-class.):

    buccae,

    Plaut. Truc. 2, 2, 35:

    genae,

    App. Mag. p. 323, 13.—
    II.
    Transf.: fasti, i. e. the consular registers, fasti consulares (so called from the purple clothing of the consuls), Sid. Ep. 8, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > purpurissatus

  • 6 signifer

    signĭfer, fĕra, fĕrum, adj. [signumfero].
    I.
    In gen., sign-bearing, imagebearing, i.e. bearing signs, figures, or images ( poet.): puppis, i.e. adorned or painted with images, Luc. 3, 558; so,

    crater,

    Val. Fl. 1, 337:

    manus,

    giving signals, Amm. 27, 9, 7.—
    II.
    In partic. (class.).
    A.
    Bearing the heavenly signs or constellations, starry:

    aether,

    Lucr. 6, 481:

    caelum,

    Luc. 7, 363; 8, 172: orbis, qui Graece zôdiakos dicitur, the zodiac, Cic. Div. 2, 42, 89; so,

    orbis,

    Lucr. 5, 691; Sen. Q. N. 7, 11, 8;

    for which also, polus,

    Luc. 3, 254; Amm. 26, 1, 1; and subst. signifer, the sky, the heavens, etc., Sen. Q. N. 7, 24, 1; 7, 12, 8; Vitr. 6, 1; Plin. 2, 10, 7, § 48; Claud. in Rufin. 1, 365 al.—
    B.
    In milit. lang., subst.: signĭfer, fĕri, m.
    1.
    Lit., a standard-bearer, ensign:

    signifero interfecto, signo amisso, etc.,

    Caes. B. G. 2, 25; id. B. C. 3, 74; Cic. Div. 1, 35, 77; Liv. 6, 8; 22, 3; Ov. Am. 2, 12, 14.—
    2.
    Transf., leader, head, chief, etc.:

    nostrae causae duces et quasi signiferi,

    Cic. Planc. 30, 74:

    signifer juventutis,

    id. Sull. 12, 34; id. Mur. 25, 50; id. Att. 2, 1, 7; Suet. Ner. 26; id. Vit. Luc.

    Lewis & Short latin dictionary > signifer

  • 7 pingo

    pingo, pinxi, pictum, 3, v. a., to represent pictorially with the pencil or needle, to paint, embroider (cf.: depingo, delineo, adumbro).
    I.
    Lit.:

    quas (comas) Dione Pingitur sustinuisse manu,

    is represented in painting, Ov. Am. 1, 14, 34; Cic. Fam. 5, 12, 7:

    tabulas,

    id. Inv. 2, 1, 1:

    tabula picta,

    a painting, picture, id. Brut. 75:

    pingere hominis speciem,

    id. de Or. 2, 16, 69:

    Helenae simulacrum,

    id. Inv. 2, 1, 1:

    Nero princeps jusserat colosseum se pingi,

    Plin. 35, 7, 33, § 51.—Prov.:

    quae dicunt ii, qui numquam philosophum pictum, ut dicitur, viderunt, of those who speak of things they know nothing about,

    Cic. Fin. 5, 27, 80.— Of embroidering (with or without acu):

    textile stragulum, magnificis operibus pictum,

    Cic. Tusc. 5, 21, 61:

    pingere acu,

    Ov. M. 6, 23:

    picti reges,

    in embroidered garments, Mart. 10, 72, 7:

    picti tori,

    with embroidered coverlets, Ov. H. 12, 30:

    toga,

    the embroidered toga worn by a triumphing commander, Lampr. Alex. Sev. 40:

    tapetes,

    Vulg. Prov. 7, 16.— Pass. in mid. force:

    pingi,

    to paint the face, Plaut. Poen. 1, 2, 11.—
    B.
    Transf.
    1.
    To paint, stain, color with any thing (mostly poet.):

    palloribus omnia pingunt,

    Lucr. 4, 311; 2, 375:

    sanguineis frontem moris et tempora pingit,

    Verg. E. 6, 22; 2, 50; Mart. 14, 5, 2:

    multas facies,

    Juv. 9, 146:

    oculos,

    id. 2, 94; so,

    oculos stibio,

    Vulg. Jer. 4, 30. —Esp., to tattoo:

    Agathyrsi ora artusque pingunt iisdem omnes notis, et sic ut ablui nequeunt,

    Mel. 2, 1, 10:

    membraque qui ferro gaudet pinxisse Gelonus,

    Claud. in Ruf. 1, 313.—
    2.
    To adorn, decorate, embellish:

    herbas floribus,

    Lucr. 5, 1396:

    bibliothecam aliquā re,

    Cic. Att. 4, 5, 3:

    stellis pingitur aether,

    Sen. Med. 310.—
    II.
    Trop., of style, to paint, color, embellish:

    verba,

    Cic. Brut. 37, 141:

    tabula, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat,

    id. Fin. 2, 21, 69:

    locus, quem ego varie meis orationibus soleo pingere,

    id. Att. 1, 14, 3:

    modo mihi date Britanniam, quam pingam coloribus tuis penicillo meo,

    id. Q. Fr. 2, 15, a, 2:

    hunc (virum) omnibus a me pictum et politum artis coloribus subito deformatum vidi,

    id. Att. 2, 21, 4.—Hence, pictus, a, um, P. a., painted, colored, of various colors.
    A.
    Lit.:

    volucres,

    Verg. A. 4, 525:

    pelles,

    id. G. 4, 342:

    absint et picti squalentia terga lacerti,

    id. ib. 4, 13:

    puppes,

    id. A. 5, 663:

    carinae,

    id. ib. 8, 93.—
    B.
    Transf., tattooed:

    Geloni,

    Verg. G. 2, 115:

    Agathyrsi,

    id. A. 4, 146 Forbig. ad loc.; Prisc. Perieg. 302.—
    2.
    Of style, ornamented, ornate: orationis pictum et expolitum genus, Cic. Or. 27, 96:

    Lysiā nihil potest esse pictius,

    id. Brut. 95, 293.—
    3.
    Merely painted, i. e. unreal, false, deceptive, empty, vain:

    pictos experiere metus,

    Prop. 4 (5), 6, 50.

    Lewis & Short latin dictionary > pingo

  • 8 cērussātus

        cērussātus adj.    [cerussa], colored with white lead, painted white: buccae.
    * * *
    cerussata, cerussatum ADJ
    painted/colored white/with white lead; made white with lead

    Latin-English dictionary > cērussātus

  • 9 ruber

        ruber bra, brum, adj.    [RVB-], red, ruddy: sanguis, H.: coccus, H.: Priapus, painted red, O.: oceani rubrum aequor, i. e. reddened by the setting sun, V.: Oceanus, the Eastern Ocean, H.: leges maiorum, with red titles, Iu.: Rubrum Mare, the Red Sea, the Arabian and Persian Gulfs, C., L., N.: Saxa Rubra, a place in Etruria, near the river Cremera, with stone-quarries, C., L.
    * * *
    rubra, rubrum ADJ
    red, ruddy, painted red

    Rubrum Mare -- Red Sea, Arabian/Persian Gulf

    Latin-English dictionary > ruber

  • 10 animus

    ănĭmus, i, m. [a Graeco-Italic form of anemos = wind (as ego, lego, of ego, lego); cf. Sanscr. an = to breathe, anas = breath, anilas = wind; Goth. uz-ana = exspiro; Erse, anal = breath; Germ. Unst = a storm (so, sometimes); but Curt. does not extend the connection to AФ, aêmi = to blow; a modification of animus—by making which the Romans took a step in advance of the Greeks, who used hê psuchê for both these ideas—is anima, which has the physical meaning of anemos, so that Cic. was theoretically right, but historically wrong, when he said, ipse animus ab anima dictus est, Tusc. 1, 9, 19; after the same analogy we have from psuchô = to breathe, blow, psuchê = breath, life, soul; from pneô = to breathe, pneuma = air, breath, life, in class. Greek, and = spirit, a spiritual being, in Hellenistic Greek; from spiro = to breathe, blow, spiritus = breath, breeze, energy, high spirit, and poet. and post-Aug. = soul, mind; the Engl. ghost = Germ. Geist may be comp. with Germ. giessen and cheô, to pour, and for this interchange of the ideas of gases and liquids, cf. Sol. 22: insula adspiratur freto Gallico, is flowed upon, washed, by the Gallic Strait; the Sanscr. atman = breath, soul, with which comp. aytmê = breath; Germ. Odem = breath, and Athem = breath, soul, with which group Curt. connects auô, aêmi; the Heb. = breath, life, soul; and = breath, wind, life, spirit, soul or mind].
    I.
    In a general sense, the rational soul in man (in opp. to the body, corpus, and to the physical life, anima), hê psuchê:

    humanus animus decerptus ex mente divina,

    Cic. Tusc. 5, 13, 38:

    Corpus animum praegravat, Atque affixit humo divinae particulam aurae,

    Hor. S. 2, 2, 77:

    credo deos immortales sparsisse animos in corpora humana, ut essent qui terras tuerentur etc.,

    Cic. Sen. 21, 77:

    eas res tueor animi non corporis viribus,

    id. ib. 11, 38; so id. Off. 1, 23, 79:

    quae (res) vel infirmis corporibus animo tamen administratur,

    id. Sen. 6, 15; id. Off. 1, 29, 102:

    omnes animi cruciatus et corporis,

    id. Cat. 4, 5, 10:

    levantes Corpus et animum,

    Hor. Ep. 2, 1, 141:

    formam et figuram animi magis quam corporis complecti,

    Tac. Agr. 46; id. H. 1, 22:

    animi validus et corpore ingens,

    id. A. 15, 53:

    Aristides primus animum pinxit et sensus hominis expressit, quae vocantur Graece ethe, item perturbationes,

    first painted the soul, put a soul into his figures, Plin. 35, 10, 36, § 98 (cf.:

    animosa signa,

    life-like statues, Prop. 4, 8, 9): si nihil esset in eo (animo), nisi id, ut per eum viveremus, i. e. were it mere anima, Cic. Tusc. 1, 24, 56:

    Singularis est quaedam natura atque vis animi, sejuncta ab his usitatis notisque naturis, i. e. the four material elements,

    id. ib. 1, 27, 66: Neque nos corpora sumus. Cum igitur nosce te dicit, hoc dicit, nosce animum tuum, id. ib. 1, 22, 52:

    In quo igitur loco est (animus)? Credo equidem in capite,

    id. ib. 1, 29, 70:

    corpora nostra, terreno principiorum genere confecta, ardore animi concalescunt,

    derive their heat from the fiery nature of the soul, id. ib. 1, 18, 42:

    Non valet tantum animus, ut se ipsum ipse videat: at, ut oculus, sic animus, se non videns alia cernit,

    id. ib. 1, 27, 67: foramina illa ( the senses), quae patent ad animum a corpore, callidissimo artificio natura fabricata est, id. ib. 1, 20, 47: dum peregre est animus sine corpore velox, independently of the body, i. e. the mind roaming in thought, Hor. Ep. 1, 12, 13:

    discessus animi a corpore,

    Cic. Tusc. 1, 9, 18; 1, 30, 72:

    cum nihil erit praeter animum,

    when there shall be nothing but the soul, when the soul shall be disembodied, id. ib. 1, 20, 47; so,

    animus vacans corpore,

    id. ib. 1, 22, 50; and:

    animus sine corpore,

    id. ib. 1, 22, 51:

    sine mente animoque nequit residere per artus pars ulla animai,

    Lucr. 3, 398 (for the pleonasm here, v. infra, II. A. 1.):

    Reliquorum sententiae spem adferunt posse animos, cum e corporibus excesserint in caelum pervenire,

    Cic. Tusc. 1, 11, 24:

    permanere animos arbitramur consensu nationum omnium,

    id. ib. 1, 16, 36:

    Pherecydes primus dixit animos esse hominum sempiternos,

    id. ib. 1, 16, 38:

    Quod ni ita se haberet, ut animi immortales essent, haud etc.,

    id. Sen. 23, 82: immortalitas animorum, id. ib. 21, 78; id. Tusc. 1, 11, 24; 1, 14, 30:

    aeternitas animorum,

    id. ib. 1, 17, 39; 1, 22, 50 (for the plur. animorum, in this phrase, cf. Cic. Sen. 23, 84); for the atheistic notions about the soul, v. Lucr. bk. iii.—
    II.
    In a more restricted sense, the mind as thinking, feeling, willing, the intellect, the sensibility, and the will, acc. to the almost universally received division of the mental powers since the time of Kant (Diog. Laert. 8, 30, says that Pythagoras divided hê psuchê into ho nous, hai phrenes, and ho thumos; and that man had ho nous and ho thumos in common with other animals, but he alone had hai phrenes. Here ho nous and ho thumos must denote the understanding and the sensibility, and hai phrenes, the reason. Plutarch de Placit. 4, 21, says that the Stoics called the supreme faculty of the mind (to hêgemonikon tês psuchês) ho logismos, reason. Cic. sometimes speaks of a twofold division; as, Est animus in partes tributus duas, quarum altera rationis est particeps, altera expers (i. e. to logistikon and to alogon of Plato; cf. Tert. Anim. 16), i. e. the reason or intellect and the sensibility, Tusc. 2, 21, 47; so id. Off. 1, 28, 101; 1, 36, 132; id. Tusc 4, 5, 10; and again of a threefold; as, Plato triplicem finxit animum, cujus principatum, id est rationem in capite sicut in arce posuit, et duas partes ( the two other parts) ei parere voluit, iram et cupiditatem, quas locis disclusit; iram in pectore, cupiditatem subter praecordia locavit, i. e. the reason or intellect, and the sensibility here resolved into desire and aversion, id. ib. 1, 10, 20; so id. Ac. 2, 39, 124. The will, hê boulêsis, voluntas, arbitrium, seems to have been sometimes merged in the sensibility, ho thumos, animus, animi, sensus, and sometimes identified with the intellect or reason, ho nous, ho logismos, mens, ratio).
    A.
    1.. The general power of perception and thought, the reason, intellect, mind (syn.: mens, ratio, ingenium), ho nous:

    cogito cum meo animo,

    Plaut. Most. 3, 2, 13; so Ter. Ad. 3, 4, 55:

    cum animis vestris cogitare,

    Cic. Agr. 2, 24:

    recordari cum animo,

    id. Clu. 25, 70;

    and without cum: animo meditari,

    Nep. Ages. 4, 1; cf. id. Ham. 4, 2:

    cogitare volvereque animo,

    Suet. Vesp. 5:

    animo cogitare,

    Vulg. Eccli. 37, 9:

    statuere apud animum,

    Liv. 34, 2:

    proposui in animo meo,

    Vulg. Eccli. 1, 12:

    nisi me animus fallit, hi sunt, etc.,

    Plaut. Men. 5, 9, 23:

    in dubio est animus,

    Ter. And. 1, 5, 31; id. ib. prol. 1; cf. id. ib. 1, 1, 29:

    animum ad se ipsum advocamus,

    Cic. Tusc. 1, 31, 75:

    lumen animi, ingenii consiliique tui,

    id. Rep. 6, 12 al. —

    For the sake of rhet. fulness, animus often has a synonym joined with it: Mens et animus et consilium et sententia civitatis posita est in legibus,

    Cic. Clu. 146:

    magnam cui mentem animumque Delius inspirat vates,

    Verg. A. 6, 11:

    complecti animo et cogitatione,

    Cic. Off. 1, 32, 117; id. de Or. 1, 2, 6:

    animis et cogitatione comprehendere,

    id. Fl. 27, 66:

    cum omnia ratione animoque lustraris,

    id. Off. 1, 17, 56:

    animorum ingeniorumque naturale quoddam quasi pabulum consideratio naturae,

    id. Ac. 2, 41, 127.—Hence the expressions: agitatio animi, attentio, contentio; animi adversio; applicatio animi; judicium, opinio animorum, etc. (v. these vv.); and animum advertere, adjungere, adplicare, adpellere, inducere, etc. (v. these vv.).—
    2.
    Of particular faculties of mind, the memory:

    etiam nunc mihi Scripta illa dicta sunt in animo Chrysidis,

    Ter. And. 1, 5, 46:

    An imprimi, quasi ceram, animum putamus etc. (an idea of Aristotle's),

    Cic. Tusc. 1, 25, 61:

    ex animo effluere,

    id. de Or. 2, 74, 300: omnia fert aetas, animum quoque;

    ... Nunc oblita mihi tot carmina,

    Verg. E. 9, 51.—
    3.
    Consciousness (physically considered) or the vital power, on which consciousness depends ( = conscientia, q. v. II. A., or anima, q. v. II. E.):

    vae miserae mihi. Animo malest: aquam velim,

    I'm fainting, my wits are going, Plaut. Am. 5, 1, 6; id. Curc. 2, 3, 33:

    reliquit animus Sextium gravibus acceptis vulneribus,

    Caes. B. G. 6, 38:

    Una eademque via sanguis animusque sequuntur,

    Verg. A. 10, 487:

    animusque reliquit euntem,

    Ov. M. 10, 459:

    nisi si timor abstulit omnem Sensum animumque,

    id. ib. 14, 177:

    linqui deinde animo et submitti genu coepit,

    Curt. 4, 6, 20: repente animo linqui solebat, Suet. Caes. 45:

    ad recreandos defectos animo puleio,

    Plin. 20, 14, 54, § 152.—
    4.
    The conscience, in mal. part. (v. conscientia, II. B. 2. b.):

    cum conscius ipse animus se remordet,

    Lucr. 4, 1135:

    quos conscius animus exagitabat,

    Sall. C. 14, 3:

    suae malae cogitationes conscientiaeque animi terrent,

    Cic. Sex. Rosc. 67.—
    5.
    In Plaut. very freq., and once also in Cic., meton. for judicium, sententia, opinion, judgment; mostly meo quidem animo or meo animo, according to my mind, in my opinion, Plaut. Men. 1, 3, 17:

    e meo quidem animo aliquanto facias rectius, si, etc.,

    id. Aul. 3, 6, 3:

    meo quidem animo, hic tibi hodie evenit bonus,

    id. Bacch. 1, 1, 69; so id. Aul. 3, 5, 4; id. Curc. 4, 2, 28; id. Bacch. 3, 2, 10; id. Ep. 1, 2, 8; id. Poen. 1, 2, 23; id. Rud. 4, 4, 94; Cic. Sest. 22:

    edepol lenones meo animo novisti,

    Plaut. Curc. 4, 2, 19:

    nisi, ut meus est animus, fieri non posse arbitror,

    id. Cist. 1, 1, 5 (cf.:

    EX MEI ANIMI SENTENTIA,

    Inscr. Orell. 3665:

    ex animi tui sententia,

    Cic. Off. 3, 29, 108).—
    6.
    The imagination, the fancy (for which Cic. often uses cogitatio, as Ac. 2, 15, 48):

    cerno animo sepultam patriam, miseros atque insepultos acervos civium,

    Cic. Cat. 4, 6, 11:

    fingere animo jubebat aliquem etc.,

    id. Sen. 12, 41: Fingite animis;

    litterae enim sunt cogitationes nostrae, et quae volunt, sic intuentur, ut ea cernimus, quae videmus,

    id. Mil. 29, 79:

    Nihil animo videre poterant,

    id. Tusc. 1, 16, 38.—
    B.
    The power of feeling, the sensibility, the heart, the feelings, affections, inclinations, disposition, passions (either honorable or base; syn.: sensus, adfectus, pectus, cor), ho thumos.
    1.
    a.. In gen., heart, soul, spirit, feeling, inclination, affection, passion: Medea, animo aegra, amore saevo saucia, Enn. ap. Auct. ad Her. 2, 22 (cf. Plaut. Truc. 2, 7, 36:

    animo hercle homo suo est miser): tu si animum vicisti potius quam animus te, est quod gaudeas, etc.,

    Plaut. Trin. 2, 2, 27 -29:

    harum scelera et lacrumae confictae dolis Redducunt animum aegrotum ad misericordiam,

    Ter. And. 3, 3, 27:

    Quo gemitu conversi animi (sunt),

    Verg. A. 2, 73:

    Hoc fletu concussi animi,

    id. ib. 9, 498;

    4, 310: animum offendere,

    Cic. Lig. 4; id. Deiot. 33; so Vulg. Gen. 26, 35.—Mens and animus are often conjoined and contrasted, mind and heart (cf. the Homeric kata phrena kai kata thumon, in mind and heart): mentem atque animum delectat suum, entertains his mind and delights his heart, Enn. ap. Gell. 19, 10:

    Satin tu sanus mentis aut animi tui?

    Plaut. Trin. 2, 4, 53:

    mala mens, malus animus,

    bad mind, bad heart, Ter. And. 1, 1, 137:

    animum et mentem meam ipsa cogitatione hominum excellentium conformabam,

    Cic. Arch. 6, 14:

    Nec vero corpori soli subveniendum est, sed menti atque animo multo magis,

    id. Sen. 11, 36:

    ut omnium mentes animosque perturbaret,

    Caes. B. G. 1, 39; 1, 21:

    Istuc mens animusque fert,

    Hor. Ep. 1, 14, 8:

    Stare Socrates dicitur tamquam quodam recessu mentis atque animi facto a corpore,

    Gell. 2, 1; 15, 2, 7.—

    And very rarely with this order inverted: Jam vero animum ipsum mentemque hominis, etc.,

    Cic. N. D. 2, 59, 147:

    mente animoque nobiscum agunt,

    Tac. G. 29:

    quem nobis animum, quas mentes imprecentur,

    id. H. 1, 84;

    and sometimes pleon. without such distinction: in primis regina quietum Accipit in Teucros animum mentemque benignam,

    a quiet mind and kindly heart, Verg. A. 1, 304; so,

    pravitas animi atque ingenii,

    Vell. 2, 112, 7 (for mens et animus, etc., in the sense of thought, used as a pleonasm, v. supra, II. A. 1.):

    Verum animus ubi semel se cupiditate devinxit mala, etc.,

    Ter. Heaut. 1, 2, 34:

    animus perturbatus et incitatus nec cohibere se potest, nec quo loco vult insistere,

    Cic. Tusc. 4, 18, 41:

    animum comprimit,

    id. ib. 2, 22, 53:

    animus alius ad alia vitia propensior,

    id. ib. 4, 37, 81; id. ad Q. Fr. 1, 1:

    sed quid ego hic animo lamentor,

    Enn. Ann. 6, 40:

    tremere animo,

    Cic. ad Q. Fr. 1, 1, 4:

    ingentes animo concipit iras,

    Ov. M. 1, 166:

    exsultare animo,

    id. ib. 6, 514.—So often ex animo, from the heart, from the bottom of one's heart, deeply, truly, sincerely:

    Paulum interesse censes ex animo omnia facias an de industria?

    from your heart or with some design, Ter. And. 4, 4, 55; id. Ad. 1, 1, 47:

    nisi quod tibi bene ex animo volo,

    id. Heaut. 5, 2, 6: verbum [p. 124] ex animo dicere, id. Eun. 1, 2, 95:

    sive ex animo id fit sive simulate,

    Cic. N. D. 2, 67, 168:

    majore studio magisve ex animo petere non possum,

    id. Fam. 11, 22:

    ex animo vereque diligi,

    id. ib. 9, 6, 2:

    ex animo dolere,

    Hor. A. P. 432:

    quae (gentes) dederunt terram meam sibi cum gaudio et toto corde et ex animo,

    Vulg. Ezech. 36, 5; ib. Eph. 6, 6; ib. 1 Pet. 5, 3.—And with gen.
    (α).
    With verbs:

    Quid illam miseram animi excrucias?

    Plaut. Mil. 4, 2, 76; 4, 6, 65:

    Antipho me excruciat animi,

    Ter. Phorm. 1, 4, 10:

    discrucior animi,

    id. Ad. 4, 4, 1:

    in spe pendebit animi,

    id. Heaut. 4, 4, 5: juvenemque animi miserata repressit, pitying him in her heart, thumôi phileousa te kêdomenê te (Hom. Il. 1, 196), Verg. A. 10, 686.—
    (β).
    With adjj.:

    aeger animi,

    Liv. 1, 58; 2, 36; 6, 10; Curt. 4, 3, 11; Tac. H. 3, 58:

    infelix animi,

    Verg. A. 4, 529:

    felix animi,

    Juv. 14, 159:

    victus animi,

    Verg. G. 4, 491:

    ferox animi,

    Tac. A. 1, 32:

    promptus animi,

    id. H. 2, 23:

    praestans animi,

    Verg. A. 12, 19:

    ingens animi,

    Tac. A. 1, 69 (for this gen. v. Ramsh. Gr. p. 323; Key, § 935; Wagner ad Plaut. Aul. v. 105; Draeger, Hist. Synt. I. p. 443).—
    b.
    Meton., disposition, character (so, often ingenium): nimis paene animo es Molli, Pac. ap. Cic. Tusc. 2, 21, 49:

    animo audaci proripit sese,

    Pac. Trag. Rel. p. 109 Rib.:

    petulans protervo, iracundo animo,

    Plaut. Bacch. 4, 3, 1; id. Truc. 4, 3, 1:

    ubi te vidi animo esse omisso (omisso = neglegenti, Don.),

    Ter. Heaut. 5, 2, 9; Cic. Fam. 2. 17 fin.:

    promptus animus vester,

    Vulg. 2 Cor. 9, 2: animis estis simplicibus et mansuetis nimium creditis unicuique, Auct. ad Her. 4, 37:

    eorum animi molles et aetate fluxi dolis haud difficulter capiebantur,

    Sall. C. 14, 5:

    Hecabe, Non oblita animorum, annorum oblita suorum,

    Ov. M. 13, 550:

    Nihil est tam angusti animi tamque parvi, quam amare divitias,

    Cic. Off. 1, 20, 68:

    sordidus atque animi parvi,

    Hor. S. 1, 2, 10; Vell. 2, 25, 3:

    Drusus animi fluxioris erat,

    Suet. Tib. 52.—
    2.
    In particular, some one specific emotion, inclination, or passion (honorable or base; in this signif., in the poets and prose writers, very freq. in the plur.). —
    a.
    Courage, spirit:

    ibi nostris animus additus est,

    Plaut. Am. 1, 1, 94; cf. Ter. Heaut. 3, 2, 31; id. And. 2, 1, 33:

    deficiens animo maesto cum corde jacebat,

    Lucr. 6, 1232:

    virtute atque animo resistere,

    Cic. Fam. 5, 2, 8:

    fac animo magno fortique sis,

    id. ib. 6, 14 fin.:

    Cassio animus accessit, et Parthis timor injectus est,

    id. Att. 5, 20, 3:

    nostris animus augetur,

    Caes. B. G. 7, 70:

    mihi in dies magis animus accenditur,

    Sall. C. 20, 6; Cic. Att. 5, 18; Liv. 8, 19; 44, 29:

    Nunc demum redit animus,

    Tac. Agr. 3:

    bellica Pallas adest, Datque animos,

    Ov. M. 5, 47:

    pares annis animisque,

    id. ib. 7, 558:

    cecidere illis animique manusque,

    id. ib. 7, 347 (cf.:

    tela viris animusque cadunt,

    id. F. 3, 225) et saep.—Hence, bono animo esse or uti, to be of good courage, Varr. R. R. 2, 5, 5: Am. Bono animo es. So. Scin quam bono animo sim? Plaut. Am. 22, 39:

    In re mala animo si bono utare, adjuvat,

    id. Capt. 2, 1, 9:

    bono animo fac sis,

    Ter. Ad. 3, 5, 1:

    quin tu animo bono es,

    id. ib. 4, 2, 4:

    quare bono animo es,

    Cic. Att. 5, 18; so Vulg. 2 Macc. 11, 26; ib. Act. 18, 25;

    so also, satis animi,

    sufficient courage, Ov. M. 3, 559.—Also for hope:

    magnus mihi animus est, hodiernum diem initium libertatis fore,

    Tac. Agr, 30.— Trop., of the violent, stormy motion of the winds of AEolus:

    Aeolus mollitque animos et temperat iras,

    Verg. A. 1, 57.—Of a top:

    dant animos plagae,

    give it new force, quicker motion, Verg. A. 7, 383.—

    Of spirit in discourse: in Asinio Pollione et consilii et animi satis,

    Quint. 10, 1, 113. —
    b.
    Haughtiness, arrogance, pride: quae civitas est in Asia, quae unius tribuni militum animos ac spiritus capere possit? can bear the arrogance and pride, etc., Cic. Imp. Pomp. 22, 66:

    jam insolentiam noratis hominis: noratis animos ejus ac spiritus tribunicios,

    id. Clu. 39, 109; so id. Caecin. 11 al.; Ov. Tr. 5, 8, 3 (cf.:

    quia paululum vobis accessit pecuniae, Sublati animi sunt,

    Ter. Hec. 3, 5, 56).—
    c.
    Violent passion, vehemence, wrath:

    animum vincere, iracundiam cohibere, etc.,

    Cic. Marcell. 3:

    animum rege, qui nisi paret Imperat,

    Hor. Ep. 1, 2, 62:

    qui dominatur animo suo,

    Vulg. Prov. 16, 32.—So often in plur.; cf hoi thumoi: ego meos animos violentos meamque iram ex pectore jam promam, Plaut. Truc. 2, 7, 43:

    vince animos iramque tuam,

    Ov. H. 3, 85; id. M. 8, 583; Prop. 1, 5, 12:

    Parce tuis animis, vita, nocere tibi,

    id. 2, 5, 18:

    Sic longius aevum Destruit ingentes animos,

    Luc. 8, 28:

    coeunt sine more, sine arte, Tantum animis iraque,

    Stat. Th. 11, 525 al. —
    d.
    Moderation, patience, calmness, contentedness, in the phrase aequus animus, an even mind:

    si est animus aequos tibi,

    Plaut. Aul. 2, 2, 10; id. Rud. 2, 3, 71; Cic. Rosc. Am. 50, 145; and often in the abl., aequo animo, with even mind, patiently, etc.:

    aequo animo ferre,

    Ter. And. 2, 3, 23; Cic. Tusc. 1, 39, 93; id. Sen. 23, 84; Nep. Dion. 6, 4; Liv. 5, 39:

    aequo animo esse,

    Vulg. 3 Reg. 21, 7; ib. Judith, 7, 23: Aequo animo est? of merry heart (Gr. euthumei), ib. Jac. 5, 13:

    animis aequis remittere,

    Cic. Clu. 2, 6:

    aequiore animo successorem opperiri,

    Suet. Tib. 25:

    haud aequioribus animis audire,

    Liv. 23, 22: sapientissimus quisque aequissimo animo moritur; stultissimus iniquissimo. Cic. Sen. 23, 83; so id. Tusc. 1, 45, 109; Sall. C. 3, 2; Suet. Aug. 56:

    iniquo animo,

    Att. Trag. Rel. p. 150 Rib.; Cic. Tusc. 2, 2, 5; Quint. 11, 1, 66.—
    e.
    Agreeable feeling, pleasure, delight:

    cubat amans animo obsequens,

    Plaut. Am. 1, 1, 134:

    indulgent animis, et nulla quid utile cura est,

    Ov. M. 7, 566; so, esp. freq.: animi causa (in Plaut. once animi gratia), for the sake of amusement, diversion (cf.:

    haec (animalia) alunt animi voluptatisque causa,

    Caes. B. G. 5, 12):

    Post animi causa mihi navem faciam,

    Plaut. Rud. 4, 2, 27; so id. Trin. 2, 2, 53; id. Ep. 1, 1, 43:

    liberare fidicinam animi gratia,

    id. ib. 2, 2, 90:

    qui illud animi causa fecerit, hunc praedae causa quid facturum putabis?

    Cic. Phil. 7, 6:

    habet animi causa rus amoenum et suburbanum,

    id. Rosc. Am. 46 Matth.; cf. id. ib. § 134, and Madv. ad Cic. Fin. 2, 17, 56; Cic. Fam. 7, 2:

    Romanos in illis munitionibus animine causa cotidie exerceri putatis?

    Caes. B. G. 7, 77; Plin. praef. 17 Sill.—
    f.
    Disposition toward any one:

    hoc animo in nos esse debebis, ut etc.,

    Cic. Fam. 2, 1 fin.:

    meus animus erit in te semper, quem tu esse vis,

    id. ib. 5, 18 fin.:

    qui, quo animo inter nos simus, ignorant,

    id. ib. 3, 6; so id. ib. 4, 15;

    5, 2: In quo in primis quo quisque animo, studio, benevolentia fecerit, ponderandum est,

    id. Off. 1, 15, 49:

    quod (Allobroges) nondum bono animo in populum Romanum viderentur,

    to be well disposed, Caes. B. G. 1, 6 fin. —In the pregn. signif. of kind, friendly feeling, affection, kindness, liberality:

    animum fidemque praetorianorum erga se expertus est,

    Suet. Oth. 8:

    Nec non aurumque animusque Latino est,

    Verg. A. 12, 23.—Hence, meton., of a person who is loved, my heart, my soul:

    salve, anime mi,

    Plaut. Curc. 1, 2, 3:

    da, meus ocellus, mea rosa, mi anime, da, mea voluptas,

    id. As. 3, 3, 74; so id. ib. 5, 2, 90; id. Curc. 1, 3, 9; id. Bacch. 1, 1, 48; id. Most. 1, 4, 23; id. Men. 1, 3, 1; id. Mil. 4, 8, 20; id. Rud. 4, 8, 1; Ter. Eun. 1, 2, 15 et saep. —
    C.
    The power of willing, the will, inclination, desire, purpose, design, intention (syn.: voluntas, arbitrium, mens, consilium, propositum), hê boulêsis:

    qui rem publicam animo certo adjuverit,

    Att. Trag Rel. p. 182 Rib.:

    pro inperio tuo meum animum tibi servitutem servire aequom censui,

    Plaut. Trin. 2, 2, 23:

    Ex animique voluntate id procedere primum,

    goes forth at first from the inclination of the soul, Lucr. 2, 270; so,

    pro animi mei voluntate,

    Cic. Fam. 5, 20, 8 (v. Manut. ad h.l.):

    teneo, quid animi vostri super hac re siet,

    Plaut. Am. prol. 58; 1, 1, 187:

    Nam si semel tuom animum ille intellexerit, Prius proditurum te etc.,

    Ter. Heaut. 3, 1, 69:

    Prius quam tuom ut sese habeat animum ad nuptias perspexerit,

    id. And. 2, 3, 4:

    Sin aliter animus voster est, ego etc.,

    id. Ad. 3, 4, 46:

    Quid mi istaec narras? an quia non audisti, de hac re animus meus ut sit?

    id. Hec. 5, 2, 19:

    qui ab auro gazaque regia manus, oculos, animum cohibere possit,

    Cic. Imp. Pomp. 66:

    istum exheredare in animo habebat,

    id. Rosc. Am. 18, 52: nobis crat in animo Ciceronem ad Caesarem mittere, we had it in mind to send, etc., id. Fam. 14, 11; Serv. ad Cic. ib. 4, 12:

    hostes in foro constiterunt, hoc animo, ut, etc.,

    Caes. B. G. 7, 28:

    insurrexerunt uno animo in Paulum,

    with one mind, Vulg. Act. 18, 12; 19, 29: persequi Jugurtham animus ardebat, Sall. J. 39, 5 Gerlach (others, animo, as Dietsch); so id. de Rep. Ord. 1, 8: in nova fert an mus mutatas dicere formas, my mind inclines to tell of, etc., Ov. M. 1, 1.—Hence, est animus alicui, with inf., to have a mind for something, to aim at, etc.:

    omnibus unum Opprimere est animus,

    Ov. M. 5, 150:

    Sacra Jovi Stygio perficere est animus,

    Verg. A. 4, 639:

    Fuerat animus conjuratis corpus occisi in Tiberim trahere,

    Suet. Caes. 82 fin.; id. Oth. 6; cf. id. Calig. 56.—So, aliquid alicui in animo est, with inf., Tac. G. 3.—So, inducere in animum or animum, to resolve upon doing something; v. induco.—
    D.
    Trop., of the principle of life and activity in irrational objects, as in Engl. the word mind is used.
    1.
    Of brutes:

    in bestiis, quarum animi sunt rationis expertes,

    whose minds, Cic. Tusc. 1, 33, 80:

    Sunt bestiae, in quibus etiam animorum aliqua ex parte motus quosdam videmus,

    id. Fin. 5, 14, 38:

    ut non inscite illud dictum videatur in sue, animum illi pecudi datum pro sale, ne putisceret,

    id. ib. 5, 13, 38, ubi v. Madv.:

    (apes Ingentes animos angusto in pectore versant,

    Verg. G. 4, 83:

    Illiusque animos, qui multos perdidit unus, Sumite serpentis,

    Ov. M. 3, 544:

    cum pecudes pro regionis caelique statu et habitum corporis et ingenium animi et pili colorem gerant,

    Col. 6, 1, 1:

    Umbria (boves progenerat) vastos nec minus probabiles animis quam corporibus,

    id. 6, 1, 2 si equum ipsum nudum et solum corpus ejus et animum contemplamur, App. de Deo Socr. 23 (so sometimes mens:

    iniquae mentis asellus,

    Hor. S. 1, 9, 20).—
    2.
    Of plants:

    haec quoque Exuerint silvestrem animum, i. e. naturam, ingenium,

    their wild nature, Verg. G. 2, 51.—
    III.
    Transf. Of God or the gods, as we say, the Divine Mind, the Mind of God:

    certe et deum ipsum et divinum animum corpore liberatum cogitatione complecti possumus,

    Cic. Tusc. 1, 22, 51 (so mens, of God, id. ib. 1, 22, 66; id. Ac. 2, 41, 126):

    Tantaene animis caelestibus irae?

    Verg. A. 1, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > animus

  • 11 tabella

    tăbella, ae ( nom. plur. TABELAI, S. C. de Bacch. Corp. I. R. 196). f. dim. [tabula].
    I.
    In gen., a small board, a little table or tablet (rare and mostly poet. and in post-Aug. prose):

    liminis,

    i. e. the door-sill, Cat. 32, 5:

    tabella aerea,

    a brass plate, Plin. 33, 1, 6, § 19: hos (libellos) eme, quos artat brevibus membrana tabellis, little tablets, i. e. small pages, Mart. 1, 3, 3:

    parva tabella capit ternos utrimque lapillos,

    small gamingboards, Ov. A. A. 3, 365; id. Tr. 2. 481:

    pistor multiplices struit tabellas,

    i. e. thin cakes, Mart. 11, 31, 9.—Of the basket or cradle in which Romulus and Remus were exposed:

    heu quantum fati parva tabella vehit,

    the little bark, Ov. F. 2, 408.—
    II.
    In partic. (class.).
    A.
    A writing-tablet:

    tabellis pro chartis utebantur antiqui, quibus ultro citro, sive privatim sive publice opus erat, certiores absentes faciebant, unde adhuc tabellarii dicuntur: et tabellae missae ab imperatoribus,

    Fest. p. 359 Müll.:

    tabellae Imponere manus,

    Ov. P. 4, 2, 27:

    abiegnae,

    id. A. A. 3, 469:

    litteras tabellae insculpere,

    Quint. 1, 1, 27:

    fecit et Libyn puerum tenentem tabellam,

    Plin. 34, 8, 19, § 59.—
    2.
    Hence, transf., in plur., a writing, written composition, letter, contract, will, etc.:

    tabellas proferri jussimus... Recitatae sunt tabellae in eandem fere sententiam,

    Cic. Cat. 3, 5, 10:

    allatae sunt tabellae ad eam a Stratippocle, eum argentum sumpsisse,

    Plaut. Ep. 2, 2, 68:

    ex tabellis jam faxo scies,

    id. Ps. 1, 1, 47:

    tabellas consignare,

    id. Curc. 2, 3, 86:

    tu quidem tabellis obsignatis agis mecum,

    with sealed writings, Cic. Tusc. 5, 11, 33:

    publicae Heracleensium,

    public records, id. Arch. 4, 9; cf. Liv. 43, 16, 13:

    tabellae quaestionis plures proferuntur,

    minutes of evidence, Cic. Clu. 65, 184:

    cur totiens video mitti recipique tabellas?

    Ov. Am. 3, 14, 31:

    rasae,

    id. A. A. 1, 437:

    nuptiis tabellas dotis ipse consignavit,

    the marriage contract, Suet. Claud. 29:

    falsas signare tabellas,

    forged wills, Juv. 8, 142:

    laureatae,

    a letter announcing a victory, Liv. 45, 1, 8.— Sing. (rare):

    testimonium per tabellam dare,

    in writing, Tac. Or. 36: ex tabellā pronuntiare sententiam, Suet. Claud. 15.—
    B. 1.
    In the comitia, used in electing a magistrate or deciding upon the acceptance of a proposed law: in the former case the elector wrote down the name of a candidate; in the latter, each voter received two tablets, on one of which were the letters U. R., i. e. uti rogas, denoting approval;

    on the other, A., i. e. antiquo (for the old law), denoting rejection: me universa civitas non prius tabellā quam voce priorem consulem declaravit,

    Cic. Pis. 1, 3:

    an ego exspectem, dum de te quinque et septuaginta tabellae dirimantur?

    id. ib. 40, 96:

    tabella modo detur nobis, sicut populo data est,

    id. Phil. 11, 8, 19; cf.:

    si populo grata est tabella, quae frontis aperit hominum,

    id. Planc. 6, 16. —
    2.
    In courts of justice; here each judge usually received three tablets; one of which, inscribed A., i. e. absolvo, denoted acquittal; another, with C., i. e. condemno, written on it, denoted condemnation;

    and the third, with N. L., i. e. non liquet (it is not clear), left the case undecided: cum tabella vobis dabitur, judices, non de Flacco dabitur solum: dabitur de bonis omnibus,

    Cic. Fl. 39, 99:

    huic judicialis tabella committetur?

    id. Verr. 2, 2, 32, § 79:

    de quibusdam etiam imperitus judex dimittere tabellam potest,

    give his vote, Sen. Ben. 3, 7, 5:

    quamlibet austeras de me ferat urna tabellas,

    Prop. 4 (5), 11, 49; Caes. B. C. 3, 83; cf. Suet. Aug. 33. —
    C.
    A painted tablet, a small picture or painting:

    ea (exhedria) volebam tabellis ornare,

    Cic. Fam. 7, 23, 3:

    priscis sparsa tabellis Porticus,

    Ov. A. A. 1, 71:

    inveniat plures nulla tabella modos,

    id. ib. 2, 680:

    comicae tabellae,

    Plin. 35, 10, 37, § 114; cf.:

    cubicula tabellis adornavit,

    Suet. Tib. 43:

    Tyrrhena sigilla, tabellas, Sunt qui non habeant,

    Hor. Ep. 2, 2, 180:

    Pausiaca,

    id. S. 2, 7, 95.—
    D.
    A votive tablet, hung up in a temple, and on which one acknowledged by writing or painting the favor or aid he had received from a deity:

    nunc, dea, nunc succurre mihi, nam posse mederi, Picta docet templis multa tabella tuis,

    Tib. 1, 3, 28:

    et posita est meritae multa tabella deae,

    Ov. F. 3, 268:

    votiva,

    Hor. S. 2, 1, 33; so Juv. 12, 27:

    memores,

    Ov. M. 8, 744. —
    E.
    A fan:

    quos (ventos) faciet nostrā mota tabella manu,

    Ov. Am. 3, 2, 38.

    Lewis & Short latin dictionary > tabella

  • 12 pingō

        pingō pinxī, pictus, ere,    to paint, make by painting: tabulas: tabulas pictas mirari, paintings, S.—To paint, represent, delineate, depict, portray: (comas) Dione Pingitur sustinuisse manu, is represented in a picture, O.: picta in tabulā Voluptas: aere dato qui pingitur, H.— Prov.: qui numquam philosophum pictum viderunt, a philosopher's portrait.—To embroider: textile stragulum, magnificis operibus pictum: picti tori, with embroidered coverlets, O.: Pictus acu chlamydem, V.—To paint, stain, color: Sanguineis frontem moris, V.: oculos, Iu.: picti scuta, with painted shields, V.—To adorn, decorate, embellish: bibliothecam mihi sittybis.—Fig., of style, to paint, color, embellish: verba: Britanniam coloribus tuis, penicillo meo: (vir) omnibus a me pictus et politus artis coloribus.
    * * *
    pingere, pinxi, pictus V
    paint, draw; depict, portray

    Latin-English dictionary > pingō

  • 13 rubricatus

    rubricata, rubricatum ADJ
    red, painted red with ochre; (books) with chapter headings on red (i.e., legal)

    Latin-English dictionary > rubricatus

  • 14 abacus

    ăbăcus, i (according to Prisc. 752 P. also ăbax, ăcis; cf. id. p. 688), m.,=abax, akos, prop. a square tublet; hence, in partic.,
    I.
    A sideboard, the top of which was made of marble, sometimes of silver, gold, or other precious material, chiefly used for the display of gold and silver vessels, Cic. Verr. 2, 4, 16, § 35; 2, 4, 25, § 57; id. Tusc. 5, 21, 61; Varr. L. L. 9, § 46 Mūll.; Plin. 37, 2, 6, § 14; Juv. 3, 2-0-4:

    perh. also called mensae Delphicae,

    Cic. Verr. 2, 4, 59 init. Zumpt; Mart. 12, 67. Accord. to Liv. 39, 6, 7, and Plin. 34, 3, 8, § 14, Cn. Manlius Vulso flrst brought them from Asia to Rome, B.C. 187, in his triumph over the Galatae; cf. Becker, Gall. 2, p. 258 (2d edit.).—
    II.
    A gaming-board, divided into compurtments, for playing with dice or counters, Suet. Ner. 22; Macr. S. 1, 5.—
    III.
    A counting-table, covered with sand or dust, and used for arithmetical computation, Pers. 1, 131; App. Mag. p. 284; cf. Becker, Gall. 2, p. 65. —
    IV.
    A wooden tray, Cato, R. R. 10, 4.—
    V.
    A painted panel or square compariment in the wall or ceiling of a chamber, Vitr. 7, 3, 10; Plin. 33, 12, 56, § 159; 35, 1, 1, § 3, and 35, 6, 13, § 32.—
    VI.
    In architecture, a fiat, square stone on the top of a column, immediately under the architrare, Vitr. 3, 5, 5 sq.; 4, 1, 11 sq.

    Lewis & Short latin dictionary > abacus

  • 15 circumlinio

    circum-lĭno, lĭtum, 3 ( perf. late Lat. circumlinisti, Vulg. Ezech. 23, 40), v. a. (access. form circumlĭnĭo, īre; cf. lino; so,

    circumliniunt,

    Quint. 12, 9, 8 Spald. N. er.:

    circumliniri,

    id. 1, 11, 6:

    circumliniendus,

    Col. 6, 16, 3; 6, 17, 9).
    I.
    Aliquid alicui, to smear, stick, or spread all over, to besmear:

    vulneribus aliquid circumlinitur,

    Plin. 22, 23, 49, § 103:

    Galbanum ramis ellebori circumlitum,

    id. 24, 5, 13, § 22:

    ciroumlita taedis sulfura,

    Ov. M. 3, 373.—Far more freq.,
    II.
    Aliquid aliquā re, to besmear something all over with something, to anoint, bedaub (class.; most freq. in part. perf. pass.):

    oculum pice liquidā,

    Col. 6, 17 fin.:

    labellum luto,

    id. 12, 44, 1. — Absol.:

    oculum,

    Plin. Ep. 6, 2, 2:

    alvos fimo bubulo,

    Plin. 21, 14, 47, § 80; 28, 11, 47, § 167.—In part.: corpora fuco, * Lucr. 2, 744: circumliti mortui cerā, * Cic. Tusc. 1, 45, 108:

    fictile argillā,

    Plin. 33, 9, 46, § 131 al.:

    pictura, in quā nihil circumlitum est,

    is painted around, Quint. 8, 5, 26.—
    B.
    - Trop.: extrinsecus adductis ea rebus circumliniunt, they elevate them, as it were, by strong coloring, embellish, Quint. 12, 9, 8.—And (the figure derived from smearing musical instruments with wax, in order to produce a deep tone): simplicem vocis naturam pleniore quodam sono circumlinire, quod Graeci katapeplasmenon dicunt, Quint. 1, 11, 7; cf. id. 11, 3, 20:

    nisi (mendacium) ornatu aliunde quaesito circumlitum fuerit ac politum,

    Lact. 3, 1, 3.—
    C.
    Poet., in gen., to cover, clothe: circumlita saxa musco, * Hor. Ep. 1, 10, 7: (Midas) auro, Ov M. 11, 136.

    Lewis & Short latin dictionary > circumlinio

  • 16 circumlino

    circum-lĭno, lĭtum, 3 ( perf. late Lat. circumlinisti, Vulg. Ezech. 23, 40), v. a. (access. form circumlĭnĭo, īre; cf. lino; so,

    circumliniunt,

    Quint. 12, 9, 8 Spald. N. er.:

    circumliniri,

    id. 1, 11, 6:

    circumliniendus,

    Col. 6, 16, 3; 6, 17, 9).
    I.
    Aliquid alicui, to smear, stick, or spread all over, to besmear:

    vulneribus aliquid circumlinitur,

    Plin. 22, 23, 49, § 103:

    Galbanum ramis ellebori circumlitum,

    id. 24, 5, 13, § 22:

    ciroumlita taedis sulfura,

    Ov. M. 3, 373.—Far more freq.,
    II.
    Aliquid aliquā re, to besmear something all over with something, to anoint, bedaub (class.; most freq. in part. perf. pass.):

    oculum pice liquidā,

    Col. 6, 17 fin.:

    labellum luto,

    id. 12, 44, 1. — Absol.:

    oculum,

    Plin. Ep. 6, 2, 2:

    alvos fimo bubulo,

    Plin. 21, 14, 47, § 80; 28, 11, 47, § 167.—In part.: corpora fuco, * Lucr. 2, 744: circumliti mortui cerā, * Cic. Tusc. 1, 45, 108:

    fictile argillā,

    Plin. 33, 9, 46, § 131 al.:

    pictura, in quā nihil circumlitum est,

    is painted around, Quint. 8, 5, 26.—
    B.
    - Trop.: extrinsecus adductis ea rebus circumliniunt, they elevate them, as it were, by strong coloring, embellish, Quint. 12, 9, 8.—And (the figure derived from smearing musical instruments with wax, in order to produce a deep tone): simplicem vocis naturam pleniore quodam sono circumlinire, quod Graeci katapeplasmenon dicunt, Quint. 1, 11, 7; cf. id. 11, 3, 20:

    nisi (mendacium) ornatu aliunde quaesito circumlitum fuerit ac politum,

    Lact. 3, 1, 3.—
    C.
    Poet., in gen., to cover, clothe: circumlita saxa musco, * Hor. Ep. 1, 10, 7: (Midas) auro, Ov M. 11, 136.

    Lewis & Short latin dictionary > circumlino

  • 17 cognatio

    cognātĭo, ōnis, f. [cognatus].
    I.
    Lit., blood relationship, kindred, connection by birth.
    A.
    Of men.
    1.
    Absol.: societas... quae nata a primo satu... serpit sensim foras, cognationibus primum, tum adfinitatibus, [p. 361] deinde amicitiis, post vicinitatibus, tum civibus, Cic. Fin. 5, 23, 65:

    frater noster cognatione patruelis,

    id. ib. 5, 1, 1:

    ut quisque te maxime cognatione, adfinitate, necessitudine aliquā attingebat,

    id. Verr. 2, 2, 10, § 27:

    cognationem commemorare,

    id. ib. 2, 2, 26, §

    64: cognationis jura inpetrare,

    Plin. Pan. 37, 3: propinqua, a near or close relationship:

    cujus gloriae faveo propter propinquam cognationem,

    Cic. Lig. 3, 8:

    Barcina, propinquā cognatione Hannibali junctus,

    Liv. 23, 41, 2; cf. id. 6, 39, 4 (infra 2); Nep. praef. 7; Suet. Ner. 3; Curt. 5, 3, 12; 6, 11, 20;

    for which: artissimā cognatione alicui junctum esse,

    Just. 5, 6, 4: longa or longinqua, a distant relationship:

    longā quidem cognatione stirpi regiae adnexus,

    Curt. 4, 1, 19:

    Alexandrum etiam longinquā cognatione contingere,

    id. 10, 10, 19. —
    2.
    With cum:

    dicere, sibi cum eo amicitiam cognationemque esse,

    Cic. Verr. 2, 2, 26, § 64:

    nulla tibi cum isto cognatio, nulla necessitudo,

    id. ib. 2, 5, 68, § 176; cf. id. ib. 2, 4, 33, §

    72: agere mecum per cognationem quae mihi secum esset,

    id. Att. 12, 49, 1.—
    3.
    With gen. pers.:

    deorum cognationem agnoscerem non invitus ( = cum dis),

    Cic. N. D. 1, 32, 91; cf.:

    deorum cognatione teneri,

    id. Div. 1, 30, 64:

    dictatorem propinquā cognatione Licini se apud patres excusare solitum,

    Liv. 6, 39, 4:

    Alexandro cognatio Bubaris non Darei tantum temporibus pacem praestitit,

    Just. 7, 4, 1; 12, 3, 1.—
    B.
    Of animals:

    equorum,

    Plin. 8, 42, 64, § 157:

    caprarum,

    id. 8, 50, 76, § 203.—
    C.
    Of plants:

    arborum,

    Plin. 16, 12, 23, § 61:

    caeparum,

    id. 19, 6, 33, § 108:

    papyri cum calamis,

    id. 16, 36, 64, § 157.—
    II.
    Transf., concr., kindred, relations, persons, allied by descent:

    homo summae potentiae et magnae cognationis,

    Caes. B. G. 7, 32:

    hoc commune dedecus familiae, cognationis, nominis,

    Cic. Clu. 6, 16: cum tibi tota cognatio sarraco advehatur, id. ap. Quint. 8, 3, 21.—
    III.
    Trop.
    A.
    In gen., relationship, association, intimate or natural connection, agreement, kindred, resemblance, affinity (freq. and class.):

    quibus (poëtis) est maxima cognatio cum oratoribus,

    Cic. de Or. 3, 7, 27; id. Ac. 2, 36, 115:

    cognatio studiorum et artium,

    id. Verr. 2, 4, 37, § 81; cf.:

    omnes artes... quasi cognatione quādam inter se continentur,

    id. Arch. 1, 2:

    numerus... nec habebat aliquam necessitudinem aut cognationem cum oratione,

    id. Or. 56, 187:

    numquam sibi cognationem cum praediis esse existimavit suis,

    id. Sull. 20, 59:

    an potest cognatio propior ulla esse quam patriae?

    id. Phil. 5, 2, 6:

    cum rerum naturā,

    id. Div. 2, 14, 33:

    rerum duarum,

    subjects, Quint. 9, 2, 105:

    dierum ac noctium,

    Plin. 6, 33, 39, § 211:

    quid in litteris proprium, quid commune, quae cum quibus cognatio,

    Quint. 1, 4, 12; 1, 10, 36:

    huic (napthae) magna cognatio ignium,

    Plin. 2, 105, 109, § 235.—
    B.
    Transf., concr., of works of art:

    Pamphili cognatio et proelium ad Phliuntem ac victoria Atheniensium,

    the allied commanders painted by Pamphilus, Plin. 35, 10, 36, § 76; 35, 11, 40, § 136.

    Lewis & Short latin dictionary > cognatio

  • 18 fuco

    fūco, āvi, ātum, 1, v. a. [1. fucus], to color, paint, dye.
    I.
    In gen.:

    Alba nec Assyrio fucatur lana veneno,

    Verg. G. 2, 465; so,

    vellera Milesia saturo hyali colore,

    id. ib. 4, 334:

    tabulas colore,

    Tac. A. 2, 14:

    pinnas vario veneno,

    Nemes. Cyneg. 309:

    frena spumis sanguineis (equus),

    Claud. Laud. Stil. 3, 350:

    humida creta colorque Stercore fucatus crocodili,

    i. e. paint made of crocodile's dung, Hor. Epod. 12, 11 (cf. Plin. 28, 8, 28, § 109).—
    II.
    In partic., with cosmetics, to paint, to rouge.
    A.
    Lit.:

    fucandi cura coloris,

    Ov. Tr. 2, 487:

    corpora vulsa atque fucata,

    Quint. 8 praef. § 19.—
    B.
    Trop.:

    unumquodque genus (dicendi) cum fucatur atque praelinitur, fit praestigiosum,

    is embellished too much, Gell. 7, 14, 11.—Hence, fūcātus, a, um, P. a. (acc. to II. B.), painted, colored, beautified, falsified, counterfeit (a favorite word of Cic.; syn.: simulatus;

    opp. sincerus, verus, naturalis): secerni blandus amicus a vero et internosci tam potest adhibita diligentia quam omnia fucata et simulata a sinceris atque veris,

    Cic. Lael. 25, 95:

    naturalis non fucatus nitor,

    id. Brut. 9, 36; cf.:

    fucati medicamenta candoris et ruboris omnia repellentur: elegantia modo et munditia remanebit,

    id. Or. 23, 79:

    signa probitatis non fucata forensi specie, sed domesticis inusta notis veritatis,

    id. Planc. 12, 29:

    iisdem ineptiis fucata sunt illa omnia,

    id. Mur. 12, 26:

    puer subdolae ac fucatae vernilitatis,

    Plin. 34, 8, 19, § 79.— Comp.:

    versus Homeri fucatior (opp. simplicior et sincerior),

    Gell. 13, 26, 3.—
    * Adv.: fūcāte, with paint or color: fucatius concinnata carmina, Aus. in prosa post Idyll. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > fuco

  • 19 miniātulus

        miniātulus adj. dim.    [miniatus], somewhat red: cerula.
    * * *
    miniatula, miniatulum ADJ
    vermilion; scarlet; colored red with cinnabar (HgS); painted vermilion

    Latin-English dictionary > miniātulus

  • 20 pictus

        pictus adj. with comp.    [P. of pingo], painted, colored, variegated, of various colors: volucres, V.: picti terga lacerti, V.: puppes, decorated, V.: pavones, O.— Tattooed: Geloni, V.—Fig., of language, adorned, ornamented, ornate: orationis genus: Lysiā nihil potest esse pictius: pictos experiere metūs, i. e. unreal, Pr.
    * * *
    picta, pictum ADJ
    decorated, embroidered

    Latin-English dictionary > pictus

См. также в других словарях:

  • Painted pebbles — are a class of Pictish artifact unique to northern Scotland in the first millennium AD. Appearance They are small rounded beach pebbles made of quartzite, which have been painted with simple designs in a dye which is now dark brown in colour. The …   Wikipedia

  • painted cloth — noun A hanging of cloth painted with figures, a substitute for tapestry, formerly common in taverns • • • Main Entry: ↑paint …   Useful english dictionary

  • Painted — Paint Paint (p[=a]nt), v. t. [imp. & p. p. {Painted}; p. pr. & vb. n. {Painting}.] [OE. peinten, fr. F. peint, p. p. of peindre to paint, fr. L. pingere, pictum; cf. Gr. poiki los many colored, Skr. pi[,c] to adorn. Cf. {Depict}, {Picture},… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Painted Stork — Adult at Bharatpur Bird Sanctuary, India Conservation status …   Wikipedia

  • Painted Turtle — is also the name of an imprint of Wayne State University Press. Taxobox | name = Painted Turtle image width = 240px ur mom status = secure regnum = Animalia phylum = Chordata classis = Reptilia ordo = Testudines familia = Emydidae subfamilia =… …   Wikipedia

  • Painted fish — Painted Parambassis ranga specimen. A needle was used to inject the pink dye. The term painted fish refers to ornamental aquarium fish which have been artificially coloured to appeal to consumers. This artificial colouring, also known as juicing …   Wikipedia

  • Painted Redstart — Conservation status Least Concern (IUC …   Wikipedia

  • Painted from Memory — Album par Elvis Costello with Burt Bacharach Sortie 29 septembre 1998 Durée 52:07 Genre Pop Soft rock Easy listening Producteur …   Wikipédia en Français

  • Painted swellshark — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Chordata Class: Chondrichthyes …   Wikipedia

  • Painted — may refer to objects that have been coated with paint. It may also be used metaphorically for colourful or strikingly coloured , or have other meanings, as in the names of:Animals and plantsWild birds* Painted Bunting, Passerina ciris , in the… …   Wikipedia

  • Painted Ladies — is a term used for Victorian and Edwardian houses and buildings painted in three or more colors that embellish or enhance their architectural details. The term was first used for San Francisco Victorian houses by writers Elizabeth Pomada and… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»